مردی در تبعید ابدی 2

 _ خداوندا، راه دو و ما در حکم واحد. بر سر دوراهی می گذاری مان که چه کنیم _ آن گاه که هیچ یک از دو راه را نمی شناسیم و از پایان هیچ کدام خبر نداریم؟ بانوی ینده می گوید که بدِ روزگار، قَدَری مان کرده است و ما را به انکار آن همه اختیار که به ما بخشیدی وا داشته است. خداوندا، مگذار!

چو کردی چراغ مرا نور دار،

از آن، باد مشعل کشان دور دار!

رهی پیشم آور که فرجام کار،

تو خوشنود باشی و ما رستگار...