مردی در تبعید ابدی1

_ بانو! زمانی که با زمانه خویش نساختی ، و با مسندنشینان و امربران ایشان کنار نیامدی و آنچه جاهلان می گویند ، جاهلانه بازنگفتی ، لاجرم به تبعید ابدی روح گرفتار خواهی شد _ حتی اگر در کنج منزلی در شهری ساکن باشی_ و اگر بر نپذیرفتن پای فشردی، آواره ات خواهند کرد، یا به زندانت خواهند انداخت و به دارت خواهند کشید...

اگر نساختی ، کنار نیامدی ، نگفتی ، نپذیرفتی، پای فشردی ، آنگاه آواره ای ، اسیری پا بردار و اگر این نبودی ، همان به که نباشی!

_ آقا! من اگر شریک ذره ای از کوه دردهای شما نباشم، چگونه بستانکار سهمی از سر بلندی های شما باشم؟!